Tentoonstelling Kröller-Müller Museum
In het Kröller-Müller Museum was tussen 30 september 2018 en 3 februari 2019 de tentoonstelling Als kunst je lief is te zien, gemaakt op initiatief van de Vereniging Rembrandt.
Veertig musea in één tentoonstelling
Van 30 september 2018 tot en met 3 februari 2019 organiseerde het Kröller-Müller Museum op initiatief van de Vereniging Rembrandt de tentoonstelling Als kunst je lief is. Voor één keer werden ruim tachtig belangrijke aankopen van veertig Nederlandse musea bijeengebracht die in de afgelopen tien jaar waren verworven met steun van de Vereniging Rembrandt. De getoonde werken waren allemaal publiekslievelingen in de collecties van de bruikleengevende musea. Samen gaven ze een beeld van hoe de Collectie Nederland tussen 2008 en 2018 mede met hulp van de leden van de Vereniging Rembrandt is verrijkt.
Zaal 3 van de tentoonstelling
Op de tentoonstelling was onder andere een plek gereserveerd voor de monumentale 18de-eeuwse orgelklok die Museum Speelklok in 2016 aankocht met steun van de Vereniging Rembrandt. Dat stuk bood tegenwicht aan de meest recente aankoop die met steun van de Vereniging Rembrandt was gedaan: een Japans 19de-eeuws kamerscherm met een voorstelling van de baai van Nagasaki. Dit scherm van ruim 4,5 meter breed is het grootst bekende werk van de Japanse kunstenaar Kawahara Keiga en was pas kort daarvoor ontdekt. In Wereldmuseum Leiden bindt het de gehele historische Japan-collectie samen. Meer weten over het scherm? Een artikel over deze aankoop verscheen in het Bulletin van de Vereniging Rembrandt.
Een feest van onverwachte ontmoetingen
Als kunst je lief is was geen chronologisch of kunsthistorisch overzicht, maar een feest van onverwachte ontmoetingen: het oudste werk was zo'n drieduizend jaar oud, het meest recente dateerde uit 2016. De kunstwerken liepen uiteen van een Egyptische houtsculptuur uit het Allard Pierson Museum in Amsterdam tot een installatie van Louise Bourgeois uit het Kunstmuseum Den Haag en een zilveren tazza uit het Zeeuws Museum in Middelburg. De tentoonstelling was zo ingericht dat de getoonde werken elkaar visueel en inhoudelijk versterkten. Door de onverwachte combinaties nodigde de tentoonstelling uit tot verkennend wandelen, tot zien en vergelijken.
Zaal 4 van de tentoonstelling
Op de lange wand van deze zaal hangt een 16de-eeuws schilderij van de Alkmaarse schilder Cornelis Buys II naast het werk Frankfurt van Andreas Gursky uit 2007. Hoewel er bijna vijf eeuwen tussen deze werken ligt, tonen zij verrassende overeenkomsten. Niet alleen gaan beide werken over reizen, ze moeten het ook allebei hebben van bedrog: het schilderij van Buys omdat hierin verschillende episoden van een verhaal in eenzelfde ruimte zijn afgebeeld en de foto van Gursky omdat deze bestaat uit verschillende digitaal gemanipuleerde beelden.
Een tentoonstelling met een boodschap
Als kunst je lief was een feest, maar wel één met een boodschap. De tentoonstelling wilde duidelijk maken waarom musea moeten blijven verzamelen. Niet alleen omdat musea levendig en relevant behoren te zijn, maar ook omdat wij naar musea komen voor verwondering en verdieping en zij dat door nieuwe aanwinsten steeds beter kunnen bieden. De tentoonstelling liet tevens zien dat aankopen alleen tot stand kunnen komen 'als kunst je lief is', met de onmisbare inzet van betrokken kunstliefhebbers zoals de leden van de Vereniging Rembrandt. De tentoonstelling werd begeleid door de publicatie De Collectie Nederland is niet af. Auteur is Peter Hecht, fellow van de Vereniging Rembrandt en samensteller van de tentoonstelling. Aan de hand van een reeks geweldige aankopen gaat hij in dit boekje in op het belang van het blijven verzamelen en op hoe particulier en overheid samenwerken om wonderen te verrichten. Het boekje kan hieronder worden gedownload.
De Collectie Nederland is niet af
Publicatie bij de tentoonstelling Als kunst je lief is, geschreven door Peter Hecht
Zaal 6 van de tentoonstelling
In de laatste en grootste zaal van de tentoonstelling werd onder andere een werk van Grayson Perry in de collectie van het Bonnefanten in Maastricht gecombineerd met een 16de-eeuws wandtapijt uit Kasteel Haarzuilens. Waar het tapijt laat zien hoe het leven begon, verbeeldt het werk van Perry het einde: het stelt een grafschip voor met herinneringen uit de hele wereld, van de prehistorie tot nu.
