Van ons allemaal sinds 1931

Deze marskramer beheerst meer ambachten dan dat van verkoper: de priem op zijn hoed wijst erop dat hij ook schoenlapper is. Het rondtrekkende leven is duidelijk niet zonder gevaren, want zijn been is verbonden met een doek. Vermoedelijk is hij te grazen genomen door een waakse hond - zoals het dier dat links van hem te zien is. Op de achtergrond bevindt zich een gebouw met een minnekozend paar in de deuropening. De vogelkooi, het uithangbord en de kan met stok op het dak, duiden het als een bordeel. Oorspronkelijk maakte De marskramer deel uit van de buitenzijde van een drieluik, dat waarschijnlijk in de 19de eeuw is verzaagd. Omdat niet alle onderdelen nog bekend zijn, laat de betekenis van deze voorstelling zich niet meer achterhalen.

Waarom gesteund

In 1931 vernam de directeur van het toenmalige Museum Boijmans, Dirk Hannema, dat in Berlijn de vooraanstaande collectie Figdor zou worden geveild. Hannema vroeg de handelaar Jacques Goudstikker te bieden op De marskramer - een van de hoogtepunten uit het oeuvre van Jheronimus Bosch. De uitzonderlijke kwaliteit vertaalde zich in de hamerprijs, waarna Boijmans in vier maanden de financiering rond moest krijgen. Dankzij diverse particuliere begunstigers, waaronder de Vereniging Rembrandt, en een omvangrijk legaat, kon het museum de aankoop realiseren. De marskramer kwam voorgoed naar Rotterdam.