Van ons allemaal sinds 1991

De handen van deze vrouw gaan schuil onder een stuk blauwgroene stof, vermoedelijk haar rok, die zij over een zogeheten vuurtest met gloeiende kolen houdt. Haar neergeslagen ogen doen vermoeden dat ze in zichzelf is gekeerd, volledig gericht op de sensatie van de warmte. Het schilderij is waarschijnlijk een allegorie op de winter, die zelden is uitgebeeld als een jonge vrouw. Bijna altijd gaat het om een oude man als metafoor voor het laatste 'seizoen' van het leven.

Waarom gesteund

Dit schilderij werd in 1991 op een veiling in Den Haag aangeboden als een kopie naar het doek in Southampton, dat toen als een belangrijke Van Everdingen werd beschouwd. De conservator van het Rijksmuseum vond de kopie echter zo meesterlijk geschilderd, dat hij aan die theorie begon te twijfelen. Nader onderzoek bevestigde zijn vermoeden: juist het Engelse schilderij bleek een (eigenhandige) kopie, die vanwege zijn geringe kwaliteit zelfs in depot was beland. Het Rijksmuseum vertelde pas over die ontdekking toen het de 'kopie' op de Haagse veiling had gekocht. Zo kon het voor relatief weinig geld een topwerk van Caesar van Everdingen verwerven.