Van ons allemaal sinds 1968

De jongeman op dit schilderij toont niet het kostbare halssnoer of een van de mooie bloemen op de tafel, maar een portret van een oudere man. Dat is de schilder zelf. Te midden van allerlei voorwerpen die verwijzen naar de vergankelijkheid van de mens, heeft David Bailly zichzelf vereeuwigd. Het leven is kort, maar de kunst is lang, zou de boodschap kunnen zijn. Toch is de precieze betekenis van deze ongebruikelijke vanitas-voorstelling vooralsnog niet ontrafeld. Volgens sommige kunsthistorici heeft Bailly zichzelf twee keer afgebeeld: de jongeman - een schilder - zou een zelfportret op jongere leeftijd zijn.

Waarom gesteund

Stillevens werden altijd al een beetje saai gevonden omdat zij vooral levenloze dingen laten zien. Glad en bedrieglijk realistisch schilderen raakte na de uitvinding van de fotografie bovendien veel van zijn waarde kwijt. Het handschrift van de schilder was wat men wilde zien. Dus waren schilderijen zoals dit lang niet gewild. De Lakenhal deed daar haar voordeel mee en kocht dit Leidse schilderij in 1968 voor maar 70.000 gulden. Het is daar nu een van de bekendste werken en zou vandaag zo goed als onbetaalbaar zijn.