Van ons allemaal sinds 2016

In Pursuit of Bling belicht de in Nigeria geboren Otobong Nkanga hoe wij de aarde uitputten, vooral in Afrika waar veel van de grondstoffen worden gedolven die wij in onze moderne levens gebruiken. Op tafeltjes liggen deze grondstoffen uitgestald, zoals Mica, een mineraal dat zorgt voor de glans in bijvoorbeeld verf, en oogschaduw en dat ook wordt gebruikt in computers en smartphones. Op video’s komen allerlei toepassingen van Mica en andere Afrikaanse grondstoffen langs en wandkleden verbeelden het delfproces en de delflocaties. De kunstenaar legt met dit werk verbanden tussen het heden en het koloniale verleden, maar ook met problemen van toekomstige generaties.

Waarom gesteund

Otobong Nkanga maakt performances, installaties, tekeningen en foto- en videowerk. Sinds 2002 heeft Nkanga een omvangrijk oeuvre opgebouwd dat in België – waar de kunstenaar woont – en ook ver daarbuiten publiek en musea aanspreekt. Haar werk wordt in Nederlandse musea nog weinig verzameld. Het Stedelijk Museum Amsterdam en het Museum Arnhem hebben dit werk gezamenlijk aangekocht. Door deze aankoop is het werk nu in twee Nederlandse museale collecties opgenomen en zal daardoor dus ook regelmatig te zien zijn voor het publiek.

Met dank aan

Aangekocht met steun van de Vereniging Rembrandt (mede dankzij haar Titus Fonds) en het Mondriaan Fonds

Titus Fonds

Vragen

Valt je iets op? Of heb je extra informatie over dit object? Laat het ons weten!

Bulletin

De duistere kant van onze zucht naar 'bling bling'

Bulletin van de Vereniging Rembrandt, voorjaar 2017, pp. 35-38

Download

Bekijk het werk in context

1 / 2

How Far How Near

How Far How Near bestaat uit aan elkaar genaaide stukken stof zoals batik-textiel, jute en touw. Kunstenares Dorothy Akpene Amenuke combineerde ‘globale’ producten met lokaal Ghanees textiel. Het batik-textiel is afkomstig uit Helmond en is vanwege de motieven en contrastrijke en duurzame kleuren uitermate populair in West-Afrika. De jutezakken komen uit China en worden in Ghana gebruikt om een van zijn belangrijkste exportproducten te vervoeren: cacaobonen. Daarnaast bevat het werk verwijzingen naar handelsproducten van en naar het vroegere West-Afrika, zoals ivoor en spiegels. How Far How Near is daarmee een uitstalling van culturele, sociale en economische processen van uitwisseling, die een stereotype etnografische duiding ondermijnt. Het maskerachtige gezicht benadrukt de rol van de mens in deze uitwisseling. Net als Nkanga’s werk wordt de relatie met Afrika inzichtelijk gemaakt.

Dorothy Akpene Amenuk, How Far How Near, 2012 | textiel, 520 x 210 cm | Stedelijk Museum Amsterdam

2 / 2

Disorient

Vraagstukken over Oost en West, Oost versus West, en onderwerpen als herinnering, geschiedenis, identiteit en migratie keren geregeld terug in het werk van Fiona Tan. In de tweedelige installatie Disorient laat Tan verleden en heden, fictie en werkelijkheid samensmelten. Als uitgangspunt dienden de reisverslagen van de koopman Marco Polo. Hij verliet in 1271 Venetië om naar het Verre Oosten te reizen en keerde in 1295 terug. Zijn observaties over rooflustige of goedgemanierde volkeren, landen met goud en specerijen in overvloed, kristalheldere rivieren en papavervelden werden opgetekend tijdens zijn gevangenschap eind dertiende eeuw in Venetië. Tan gebruikt zijn verhalen voor de gesproken tekst bij haar montage van 20ste-eeuwse filmbeelden van dezelfde gebieden.

Fiona Tan, Disorient, 2009 | video-installatie op twee schermen, kleur, 5:1 surround sound, 17’ en 19’34” loop | Museum Arnhem