Van ons allemaal sinds 1939

De Egyptische onderkoning Jozef heeft de smekelingen voor zijn troon zojuist een voorwaarde gesteld. Ja, ze kunnen graan krijgen om de hongersnood in hun thuisland te bestrijden. Maar dan moet een van hen achterblijven totdat de rest terugkeert, dit keer mét hun jongste broer. Ze weten nog niet dat Jozef ook hun broer is: de verloren broer die zij lang geleden als slaaf hebben verkocht, omdat hun vader het meest van Jozef hield. Dankzij God is Jozef goed terechtgekomen. Met de broers loopt het ook goed af: Jozef zal ze bij hun terugkeer vergeven. Bloemaert koos voor dit eerdere moment, vol drama.

Waarom gesteund

Bij de verwerving van dit schilderij in 1939, stond het nog op naam van Bloemaerts collega Joachim Wtewael, wiens oeuvre sterk lijkt op het werk van de jonge Bloemaert. De kunst van beide schilders werd toen nog beschouwd als een regionale aangelegenheid, bij uitstek geschikt voor het museum in de stad waar ze woonden en werkten. Dat veranderde rond 1950, toen met de opwaardering van de zogeheten maniëristische kunst ook deze Utrechtse variant internationaal in zwang raakte. Gelukkig was het Centraal Museum toen al eigenaar van dit spectaculaire historiestuk.