Van ons allemaal sinds 2000

Joop Moesman was naar eigen zeggen een onaangepast mens. Ook als kunstenaar 'verdomde' hij het zich te conformeren. Over Aangekomene, dat in de jaren '30 door kunstcritici als een verdorven werk was bestempeld, zei hij in 1966 het volgende: 'Die vent met die paraplu ... die man was model, hij lag op tafel en ik heb alleen het onderdeel getekend. Die man heeft dat nou eenmaal zo, waar willen we nou heen.' Het was essentieel in de kunst 'geen stappie opzij' te doen, benadrukte Moesman. 'Daar worden de goede dingen mee naar de kloten geholpen. Waarom moet ik die figuren broekies aantrekken. Die pik is nodig, die moet daar nou eenmaal zitten. En dat haar voor de buik, dat moet er zijn [...] Geen broekie, geen vijgeblaadje, geen gekloot.'

Waarom gesteund

Moesman verdiende zijn brood als tekenaar bij de Nederlandse Spoorwegen. Als kunstenaar was hij autodidact en zijn werk behoort tot het opmerkelijkste dat in Nederland door een surrealist is gemaakt. Door de gewaagde onderwerpen en het stekelige karakter van Moesman werd zijn kunst bij zijn leven (in de museale sector) niet altijd gewaardeerd. Dat werd later heel anders. De aankoop van Aangekomene in 2000 door het Centraal Museum was een heugelijk feit waar maar liefst drie fondsen aan te pas moesten komen. Zoiets had de kunstenaar al zo'n veertig jaar eerder voorzien: 'Misschien als ik dood ben, dan kopen ze voor zeven maal de prijs.'