Van ons allemaal sinds 1887

Anthony van Dyck maakte zelden studies van koppen, meestal schilderde hij ze direct op het doek. Deze uitzondering betreft zijn beroemdste opdrachtgever, de Engelse koning Karel I, die waarschijnlijk niet zo lang wilde poseren. Vermoedelijk maakte Van Dyck de tekening om later te gebruiken voor een van de vele portretten die hij als hofschilder vervaardigde. Dat zou verklaren waarom de gelaatstrekken zo gedetailleerd zijn weergegeven. De ietwat weemoedige blik van de koning vormt een mooi contrast met de elegante, ongedwongen tekenstijl van Van Dyck.

Waarom gesteund

In 1882 werd de papieren nalatenschap van de 17de-eeuwse kunstenaar Gerard ter Borch ontdekt door Abraham Bredius, kunsthistoricus en bestuurslid van de Vereniging Rembrandt. Het ging om een unieke schat aan kunstwerken en documenten, die door Ter Borchs nazaten trouw was bewaard. In 1886 lieten zij deze bijzondere erfenis veilen in Amsterdam. Bij die gelegenheid verwierf het Rijksmuseum dankzij de Vereniging Rembrandt vrijwel de hele nalatenschap. Tussen de circa 770 tekeningen, waarvan het leeuwendeel is gemaakt door leden van de familie Ter Borch, bevond zich een klein aantal werken van andere kunstenaars, waaronder dit uitzonderlijke blad van Anthony van Dyck.