Van ons allemaal sinds 2014

De kamer met balkon in Spurveskjul van de Deense kunstenaar Vilhelm Hammershøi is een voorstudie voor de achtergrond van zijn zelfportret uit 1911. Het schilderij is karakteristiek voor het oeuvre van de kunstenaar, die vrijwel zijn hele carrière interieurs of uitzichten door vensterramen schilderde. In al die schilderijen speelt leegte een belangrijke rol. De binnenplaatsen zijn uitgestorven, de interieurs opgeruimd en zonder franje, het palet zonder uitzondering sober.

Waarom gesteund

Pas aan het einde van de 20ste eeuw kreeg het werk van Hammershøi ook buiten Denemarken grote bekendheid. Zijn kunst werd toen opgenomen in de collecties van toonaangevende musea als The National Gallery in Londen en het Metropolitan Museum of Art in New York. Met De kamer met balkon in Spurveskjul verwierf Museum Boijmans Van Beuningen de eerste Hammershøi voor de Collectie Nederland. Binnen de museumcollectie laat het schilderij zich uitstekend verbinden met het werk van andere kunstenaars die zich intensief met licht en sfeer hebben beziggehouden: van 17de-eeuwse meesters als Pieter de Hooch en Emanuel de Witte tot de hedendaagse kunstenaar Olafur Eliasson.

Met dank aan

Aangekocht met steun van de Vereniging Rembrandt (mede dankzij haar Maljers-De Jongh Fonds), de BankGiro Loterij en een particuliere gift uit Rotterdam

Maljers-de Jongh Fonds

Vragen

Valt je iets op? Of heb je extra informatie over dit object? Laat het ons weten!

Bulletin

Stille boodschapper van iets nieuws

Bulletin van de Vereniging Rembrandt, najaar 2014, pp. 26-30

Download

Bekijk het werk in context

In het kader

1 / 3

Fotografie

Gerhard Richter gebruikte vaak foto’s als uitgangspunt voor zijn schilderijen. De stijl van Hammershøi, zijn gebruik van licht en compositie, liggen eveneens in het verlengde van de fotografie. Richter onderzoekt in zijn werk het verschil tussen de representatie van zowel realiteit en fictie: 'If I paint a photographed object, am I painting something ‘real’?' In De Stoel koos Richter ervoor om een stoel door middel van het gebruik van verschillende kleuren grijs en een bewegingseffect op ‘fotografische’ wijze af te beelden.

Gerhard Richter, De Stoel, 1965 | olieverf op doek, 90 x 70 x 2 cm | Museum Boijmans Van Beuningen, Rotterdam

2 / 3

Meisje door raam kijkend

Het werk Meisje door raam kijkend van George Segal is net zo mysterieus van aard als de interieurschilderijen van Hammershøi. Waarbij het venster fungeert als passage tussen binnen en buiten – een overgang voor het licht, om te zien en gezien te worden. Wat er aan de andere zijde van het venster gebeurt blijft voor de toeschouwer verborgen.

George Segal, Meisje door raam kijkend (hommage aan Rembrandt), 1972 | hout, glas, synthetisch materiaal, gips en textiel, 243,5 x 100,5 x 79 cm | Museum Boijmans Van Beuningen, Rotterdam

3 / 3

Dépendance

Oscar Tuazon doet in zijn werk onderzoek naar de sculptuur in architecturale zin door een omgeving te ontwerpen die zowel oplossingen biedt als kritische vragen stelt. Zijn werk betreft vrijstaand- sculpturale composities gemaakt van verscheidene soorten hergebruikt materiaal dat vraagtekens zet bij de gangbare manier van construeren. Tuazon is daarbij niet enkel geïnteresseerd in de intrinsieke kwaliteiten die zijn gebruikte materiaal herbergt, maar ook in de sociale functie en gebruiksfunctie die het materiaal bezit.

Oscar Tuazon, Dépendance, 2013 | hout, metaal, verf en glas, 280 × 420 × 150 cm | Museum Boijmans Van Beuningen, Rotterdam