Kunstwerken schitteren weer dankzij restauratie
Een historiestuk, een penduleklok en een ontwerptekening. Ze waren tot voor kort Sleeping Beauties: belangwekkende kunstwerken die vanwege hun slechte conditie in slaapstand verkeerden. Dankzij de Vereniging Rembrandt zijn ze in oude luister hersteld en kunnen ze (weer) worden bewonderd op zaal.
Behoed voor verval
Kunstwerken zijn niet voor de eeuwigheid gemaakt. Door de jaren heen verslechtert de conditie van materialen soms dermate dat een topstuk niet of nauwelijks meer kan worden getoond. Sinds 2018 ondersteunt de Vereniging Rembrandt restauraties van zulke kunstwerken, vanuit de overtuiging dat wat wij met elkaar verzameld hebben ook te zien moet zijn.
Ferdinand Bol
Museum Het Rembrandthuis beschikte al een lange tijd over een monumentaal werk van de Rembrandtleerling Ferdinand Bol: Elisa weigert de geschenken van Naäman. Het grote schilderij, dat in 1945 voor het laatst uitvoerig was behandeld, kampte met conditieproblemen: zo was de vernislaag vuil geworden, vertoonde het doek enkele scheurtjes en dreigde op meerdere plekken verf los te raken. In de afgelopen maanden zijn die ouderdomskwalen behandeld, waardoor het schilderij nu weer als vanouds schittert.
Waar: Museum Het Rembrandthuis, Amsterdam. Te zien in de Sael, gratis te bezoeken met een Rembrandtkaart. Leden van de Vereniging Rembrandt ontvangen bij hun bezoek bovendien een kaart van het schilderij, als dank voor hun steun bij de restauratie.
Ferdinand Bol, Elisa weigert de geschenken van Naäman, 1661 | olieverf op doek, 151 x 248,5 cm | Museum Het Rembrandthuis, Amsterdam (in langdurig bruikleen van het Amsterdam Museum) | gerestaureerd met steun van de Vereniging Rembrandt (mede dankzij haar BankGiro Loterij Restauratiefonds)
Familiebezit
De 18de-eeuwse Parijse penduleklok in Kasteel Duivenvoorde maakte onderdeel uit van het interieurensemble dat door de oorspronkelijke bewoners bijeen is gebracht. Het kwetsbare object had al die eeuwen niet zonder kleerscheuren doorstaan: zo liep het uurwerk niet meer en werd de klokkast ontsierd door loslatend fineer. Bij de restauratie waren maar liefst drie specialisten betrokken: één voor het uurwerk, de ornamenten, de wijzerplaat en de wijzers, één voor de marqueterie en één voor de cartouches van email.
Waar: Kasteel Duivenvoorde, Voorschoten. De klok is te zien in de prentkamer, gratis te bezoeken met een Rembrandtkaart.
Jean-André Furet (uurwerk) en onbekende maker (kast), penduleklok, eerste helft van de 18de eeuw | diverse materialen, H 60 cm | kasteel Duivenvoorde | gerestaureerd met steun van de Vereniging Rembrandt (mede dankzij haar BankGiro Loterij Restauratiefonds)
Een spectaculaire brug
Een brug als uit een droom: met twee grote torens waarin kantoren, winkels en koffiehuizen gevestigd zijn. Langs een overdekte weg bewegen de paardentrams, rijtuigen en voetgangers zich schroefsgewijs omhoog tot een hoogte van 15 meter. Dat dit brugplan uit 1887 nooit is uitgevoerd, maakt de presentatietekening nog specialer. Zulke grote tekeningen zijn echter ook kwetsbaar. Voordat de tekening - die recent door het Stadsarchief Amsterdam is verworven - kon worden getoond, onderging zij een zorgvuldige opknapbeurt. Daarbij werden onder andere breuken en scheuren gerepareerd, en werd de papieren drager gestabiliseerd door deze te spoelen met water.
Waar: Stadsarchief Amsterdam. Te zien in de Schatkamer van 17 augustus t/m 14 november, gratis toegankelijk.
Frans Schikkinger, Ontwerp voor een brug over het IJ van G. Schimmel en E. Haverkamp, 1887 | waterverf op papier, 130 x 184 cm | Stadsarchief Amsterdam | gerestaureerd met steun van de Vereniging Rembrandt (mede dankzij haar Van der Klaauw Fonds)
