Expressionisme

Munch, Kokoschka, Beckmann: hier is het afgelopen met de frisse lucht van het impressionisme. Deze kunstenaars stellen de mens centraal en overdrijven om te worden gehoord. Wie maalt er om gelijkenis? Ze hebben lak aan de burgerman die graag zou willen dat er niets aan de hand is met de wereld en dat ‘de bloemen staan op stelen’, zoals Jan Emmens dichtte. Hun kunst is niet gemakkelijk en wil dat ook niet zijn. Zij beschouwen zichzelf als erfgenamen van Van Gogh, maar dan van zijn gekwelde en overspannen kant. Hun kunst mag pijn doen, en ook lelijk zijn. De vrijheid die de grote expressionisten wisten af te dwingen gaat niet bij al hun medestanders de emotionele diepte in die hun voor ogen stond. Er waren ook al snel meer oppervlakkige gebruikers, zoals Jan Sluijters of Van Dongen, die hun eigen levenslust in bonte kleuren vierden als een hartstochtelijke pluk de dag.