Van ons allemaal sinds 2020

De 120 monsters in dit prentenboek getuigen van de populariteit die deze creaturen in de 16de eeuw genoten. Anders dan bij kunstenaars als Jheronimus Bosch en Pieter Breugel de Oude, functioneren de monsters hier niet in een moraliserende context. Het boek is puur als vermaak bedoeld: om vrolijke mensen te plezieren en om een melancholisch gemoed te verlichten, aldus de inleiding. De titel refereert aan de romancyclus Gargantua et Pantagruel van de Franse schrijver François Rabelais, die volgens de uitgever ook aan dit prentenboek heeft gewerkt. Dat is waarschijnlijk niet waar, maar wel slim verzonnen, want daardoor heeft Les songes drolatiques de Pantagruel eeuwenlang meegelift op de grote populariteit van Rabelais.

Waarom gesteund

Met deze aankoop verwerft Museum Boijmans Van Beuningen een belangrijke schakel tussen zijn sterke deelcollecties oude kunst en surrealisme. Het prentenboek staat in de 'fantastische traditie' die in de 15de en 16de eeuw tot grote bloei kwam dankzij Jheronimus Bosch en Pieter Breugel de Oude - kunstenaars die in de collectie van Boijmans uitstekend vertegenwoordigd zijn. Dat geldt ook voor de surrealisten, die in de 20ste eeuw met grote aandacht naar deze illustere voorouder hebben gekeken. Salvador Dalí eerde Les songes drolatiques de Pantagruel zelfs met een serie litho's, waarin hij zijn eigen draai geeft aan de monsters.