Portret van een oude man

Rembrandt (1606-1669) schilderde dit portret tegen het eind van zijn leven. Hoewel men zich ook in de 17de eeuw gewoonlijk op zijn best liet portretteren, heeft Rembrandt de man op dit portret niet mooier of waardiger voorgesteld dan hij is: hij zit onderuitgezakt op zijn stoel, ingeklemd tussen de armleuningen, met zijn kraag open en zijn hoed scheef op zijn hoofd. Rembrandt heeft zonder zich in details te verliezen een maximum aan zeggingskracht weten te realiseren. Bij het modelleren van het gelaat heeft Rembrandt niet alleen zijn penseel gebruikt, maar ook de achterkant daarvan en zijn paletmes. Die werkwijze was typerend voor Rembrandts laatste schildersjaren.

Waarom gesteund

Portret van een oude man bevond zich al sinds 1761 in Engeland. Engeland had, in tegenstelling tot Nederland, al vroeg wetgeving om te voorkomen dat belangrijk erfgoed zonder meer naar het buitenland zou verdwijnen. Ondanks de opgeworpen juridische hindernissen en de aanzienlijke aankoopprijs van 32 miljoen gulden is het Mauritshuis dankzij verschillende genereuze geldschieters, waaronder de Vereniging Rembrandt, in staat geweest het werk te verwerven.

Voor meer informatie over dit portret en het aankoopverhaal, beluister deze aflevering van de podcastserie Eenmaal, andermaal... (duur: 15 min.)

Met dank aan

Aangekocht met steun van de Vereniging Rembrandt (mede dankzij het Prins Bernhard Cultuurfonds), de Stichting Vrienden van het Mauritshuis, de Mondriaan Stichting samen met het Nationaal Aankoopfonds van het Ministerie van OCW, de Stichting Nationaal Fonds Kunstbezit, de BankGiro Loterij, het VSB Fonds, Fonds 1818, de ING Groep, de heer prof. dr. drs A.C.R. Dreesmann, de Stichting Dr Hendrik Muller’s Vaderlandsch Fonds en particulieren