Kunstenaar: Dirck van Baburen (1592/93 - 1624)

Datering: 1623

Techniek: olieverf op doek

Afmetingen: 165,7 x 211,5 cm

Museum: Centraal Museum

Verzamelgebied: 17de-eeuwse schilderkunst

Periode: 1600-1700

Gesteund in: 2020

Herkomst: veiling, New York (Sotheby's), 29 januari 2020, nr. 46; Centraal Museum, Utrecht, inv.nr. 35282

Van ons allemaal sinds 2020

De Utrechtse schilder Dirck van Baburen verbeeldde hier een gebeurtenis uit de pastorale tragedie Granida van de dichter Pieter Cornelisz Hooft uit 1615. Hij koos voor het moment waarop de Perzische prinses Granida haar identiteit onthult aan de herder Daifilo, die haar water ter drinken aanbiedt uit een schelp. Ze worden verliefd en Granida ontvlucht het hof voor een idyllisch herdersleven met Daifilo. Wat dit werk extra interessant maakt, is dat het is geschilderd in opdracht van de Utrechtse edelman Pieter van Hardenbroeck. Hij liet zichzelf en zijn prille geliefde Agnes van Hanxelaer hier afbeelden als de twee personages uit Hoofts toneelstuk. De keuze voor dit verhaal was geen toevallige: zoals Granida het paleis ontvluchtte, was Agnes weggelopen uit het klooster om een gelukkiger bestaan te vinden.

Waarom gesteund

Dat het Centraal Museum het oog op dit schilderij heeft laten vallen is niet verwonderlijk. Dit werk, met typische caravaggistische details als de vuile voeten van de herder Daifilo, past in de sterke collectie van Utrechtse caravaggisten die het museum in de loop van de 20ste eeuw heeft opgebouwd. Daarnaast is er een aansprekend verhaal aan dit schilderij verbonden van een Utrechtse edelman, die zijn hart verloor aan een non die het kloosterleven had verlaten. Binnen de collectie van het Centraal Museum vormt het een instructief duo met de verbeelding van hetzelfde onderwerp door Baburens ongeveer even oude stadgenoot Gerard van Honthorst, wiens stijl zich rond die tijd bewoog in de richting van het classicisme.

Met dank aan

Aangekocht met steun van de Vereniging Rembrandt (mede dankzij haar Fonds voor Klassieke Beeldende Kunst en een bijdrage uit het Rodi de Valk Fonds/Prins Bernhard Cultuurfonds), het Mondriaan Fonds, de Stichting Elise Mathilde Fonds en het K.F. Hein Fonds